Chaos przestrzenny, puste lokale użytkowe i modelowy Ogród Jordanowski

Spacery badawcze, jak je nazwano, odbyły się w ramach prac nad gminnym programem rewitalizacji do 2030 r. Dokument wskazuje obszary zdegradowane oraz pomysły na zmianę tego stanu rzeczy, stając się podstawą wnioskowania o środki unijne. W poprzedniej kadencji posłużył m.in. do pozyskania pieniędzy na modernizację placu Długosza.

Za modelową rewitalizację uznano Park Jordanowski. Zadanie przygotowano, pozyskano na nie wsparcie i rozpoczęto realizację w poprzedniej kadencji. W obecnej prace dokończono. - Do dobrych praktyk związanych z rewitalizacją Ogrodu Jordanowskiego należy zaliczyć: zaangażowanie społeczności lokalnej (formalne i nieformalne ruchy społeczne i organizacje pozarządowe); komplementarność projektu twardego i projektów miękkich (społecznych); pozytywne efekty sąsiedztwa, związane m.in. z remontem elewacji kamienic zlokalizowanych w najbliższym otoczeniu, podniesieniem poziomu bezpieczeństwa publicznego oraz poprawą estetyki przestrzeni - przyznano w raporcie, wskazując, że trzeba znaleźć kolejne miejsca pod podobne parki.

Raport dostępny jest TUTAJ

Co jeszcze można znaleźć w diagnozie? Oto kilka wypisów:

- Na trasie spaceru badawczego zlokalizowano kilka podwórek i przestrzeni osiedlowych, które wraz z otaczającymi je budynkami (budynki mieszkalne wspólnot mieszkaniowych, budynki komunalne, garaże) wymagają zagospodarowania i poprawy jakości zamieszkania.
- Jako miejsca niebezpieczne wskazano podwórko, na które prowadzi wyjście z kina Bałtyk oraz ulicę Głubczycką na odcinku od Mleczarni do Domu Kultury Strzecha. Wskazano też na ul. Rudzką oraz kwartał między ulicami Pszczyńską, Chorzowską i Mysłowicką, które nie znalazły się na trasie spaceru, ale zostały przywołane jako na obszary problemowe i ważne.
- Wielu mieszkańców zajmujących lokale z gminnego zasobu, nie ma zapewnionego podstawowego standardu mieszkaniowego. Często wymagana jest wymiana okien, budowa wc i łazienek, niejednokrotnie koszty utrzymania lokalu (np. ogrzewanie) są zbyt wysokie dla najuboższych. Takie osoby mają inne oczekiwania wobec zmian w mieście, a wyremontowanie podwórka zanim otrzyma się odpowiedź na podstawowe potrzeby
może jedynie wzbudzić u nich złość i frustrację. Dlatego poprawa przestrzeni publicznych występuje najczęściej przy wspólnotach mieszkaniowych, na wniosek mieszkańców, którzy najczęściej nie borykają się z innymi problemami około mieszkaniowymi.
- Na trasie spaceru zaobserwowano dużą liczbę pustych lokali użytkowych. Uwagę zwracał także chaos przestrzenny – należy uporządkować elementy krajobrazu miejskiego (reklamy, elewacje, jednolite meble miejskie, odpowiednia zieleń miejska). Ulica Głubczycka oraz ulica Rybnicka (poza szlakiem spaceru) stanowią wizytówki miasta, dlatego postulowano o nadanie im priorytetu w działaniach.
- Należy utworzyć miejsce pamięci w lokalizacji dawnego cmentarza żydowskiego (poza szlakiem spaceru) przy ul. Głubczyckiej, chociaż mieszkańcy bardziej utożsamiają teren po dawnej synagodze jako miejsce upamiętnienia społeczności żydowskiej (ul. Szewska). Obecnie znajduje się tam mural odwołujący się do żydowskiego dziedzictwa. Być może należałoby uruchomić szlak miejski łączący te miejsca.
- Teren wokół Domu Kultury „Strzecha” ma potencjał do wielu inicjatyw i projektów, zarówno twardych jak i miękkich. 
- Arboretum stanowi niewykorzystaną wizytówkę miasta. W rozwój tej przestrzeni angażują się mieszkańcy miasta – np. w ramach projektu inicjatywy lokalnej. Znajduje się poza obszarem rewitalizacji, ale ma potencjał do realizacji projektów miękkich, które wpłynęłyby na poprawę potencjału społecznego mieszkańców.
- Zgłoszono potrzebę opracowania założeń m.in.:
a. konkursu na najlepiej zorganizowaną przestrzeń przy wykorzystaniu doświadczeń projektu „Raciborskie podwórka” oraz inicjatywy „Dzień Sąsiada”,
b. katalogu rozwiązań miejskich (wzornictwo mebli miejskich, założenia kształtowania terenów zielonych, ścieżki tematyczne i krajobrazowe, modelowa
kamienica, modelowy budynek wraz z przedogródkiem i ogrodem właściwym),
c. uchwały krajobrazowej oraz elementów kształtowania ładu przestrzennego (do podjęcia w uchwale krajobrazowej oraz nowych miejscowych planach zagospodarowania przestrzennego),
d. miejskiej polityki finansowania zmian w przestrzeni miasta (m.in. rotacji mieszkań komunalnych, funduszu ochrony miejskich zabytków, grantów podatkowych, programu preferencji czynszowych dla osób prowadzących działalność gospodarczą),
e. miejskiej edukacji proekologicznej i tożsamości lokalnej.