Mecz SV Neulengbach - RTP Unia z trochę innej strony

Ostatecznie po golu Agnieszki Winczo (świetna asysta Anny Żelazko) Unia wygrała 1:0, ale odpadła z rozgrywek Women's Champions Leaque. Drużyna SV Neulengbach czekała na taki awans 6 lat, co roku walcząc z innymi europejskimi drużynami. Po środowym spotkaniu na trybunach żartowano, że teraz austriaczki szybko powinne podziękować Bogu za takie rozstrzygnięcie, ponieważ miażdżąca przewaga Unii szczególnie w pierwszej połowie była bezdyskusyjna. W wypowiedziach nielicznych polskich kibiców, dziennikarzy i niezależnego obserwatora UEFA Johna Martina z Anglii królowało jedno słowo - szkoda.   
 
Pomimo tego, że tylko ośmiotysięczne Neulengbach to obecnie stolica kobiecej piłki nożnej w Austrii. Ze względu na obecność w drużynie reprezentantek kraju klub jest wspomagany bezpośrednio z budżetu kraju związkowego (Niederösterreich). Obiekt klubowy nie robi oszałamiającego wrażenia jest za to bardzo funkcjonalny i przyjazny może nie najliczniejszej, ale wyrobionej sportowo widowni. Kibice zjawiają się całymi rodzinami, a mecz to również okazja do popołudniowego pikniku. W środę tuż przed meczem krytą trybunę zapełniło około 500 osób. W klubie oprócz drużyny kobiecej w sumie trenuje 15 grup młodzieżowych męskich i żeńskich, Jest też drużyna męska, która występuje w lidze odpowiadającej Śląskiej A-klasie. Oprócz tego klub ma znaczących sponsorów prywatnych, którzy podczas meczu mają zarezerwowaną wcześniej ustaloną na stałe liczbę miejsc. Siedem tytułów mistrza Austrii budzi powszechny szacunek i uznanie, a władze klubu są bardzo zadowolone z faktu, że to ich drużyna może spotykać się w meczach z innymi często słynniejszymi klubowymi drużynami Europy. Po środowym spotkaniu menadżer klubu SV Neulengbach Walter Begusch wyraził nadzieję, że to nie ostatni mecz między naszymi drużynami i mistrzynie Austrii chętnie zagrają z Unią choćby towarzysko.

Drużyna RTP Unia Racibórz została zakwaterowana w rodzinnym Steinberger Vital und Seminarhotel w małej wiosce Eichgraben oddalonej od stadionu o kilkanaście kilometrów. Hotel na co dzień służy wielu Wiedeńskim firmom jako miejsce seminariów i spotkań firmowych, a codziennie rano starsza panie spotykają się na aquaaerobicu, bądź innych zajęciach rekreacyjnych. W hotelu jest mały basen kryty, mini siłownia, trzy rodzaje sauny i solarium. W czasie pobytu raciborskiej ekipy w nocy z wtorku na środę mała hotelowa sala gimnastyczna posłużyła grupie austriackich spadochroniarzy, którzy dotarli na nocleg i skoro świt nie było po nich śladu. Było więc cicho i spokojnie. Miejscowość przypomina nieco peryferie Brennej, tak więc drużyna Remigiusza Trawińskiego miała dobre warunki, aby poważnie skoncentrować się przed najważniejszym meczem w historii klubu.
Wynajęty klubowy autokar dotarł na miejsce we wtorek niemal w samo południe. Po zakwaterowniu i obiedzie zaserwowanym w formie szwedzkiego stołu zawodniczki miały ok 2,5 godziny odpoczynku, po czym autokar zawiózł drużynę na stadion. Godzinny rozruch przedmeczowy upłynął zawodniczkom na oswojeniu się z twardą i niezbyt równą murawą, której daleko było do wypielęgnowanej przez Karola Solisza płyty na Zamkowej w Raciborzu oraz z piłkami, którymi następnego dnia miały rozegrać mecz. Gospodarze tłumaczyli, że nie mogą teraz podlewać murawy ponieważ wskutek prac ziemnych na pobliskiej budowie zostali chwilowo pozbawieni dostępu do ujęcia wody wykorzystanego do pielęgnacji trawy, ale mają obietnicę, że po zakończeniu budowy gimnazjum doczekają się również totalnego remontu murawy i dodatkowego boiska treningowego, a także doświetlenia, tak aby można grać oficjalne mecze. Obecne sztuczne oświetlenie o natężeniu ok. 900 luksów pozwala jedynie na treningi i gry kontrolne.
Później był czas wolny, kolacja i wypoczynek. Rano śniadanie, spacer i odprawa przedmeczowa, która była dość długa i składała się z kilku części. W pierwszej z nich trener scharakteryzował raz jeszcze grę przeciwnika i zwrócił uwagę na popełnione w pierwszym meczu kardynalne błędy, które w sumie postawiły zespół w tak niekorzystnej sytuacji. Następnie szczegółowo przedstawił taktykę na popołudniowe spotkanie, po czym zespół oglądał najważniejsze fragmenty raciborskiego meczu. Konkretne umotywowanie zespołu wraz z ważnym stwierdzeniem trenera: - nie spieszmy się zagrajmy swoje wtedy sytuacje bramkowe powinne pojawiać się jedna po drugiej, obrona musi żyć i zawężać pole gry, Daria Ty musisz nimi dyrygować powiedział trener (zwracając się do bramkarki Darii Antończyk) i  dodał - jest kilka osób, które powinne sobie i reszcie udowodnić, że potrafią dobrze grać w piłkę - to zdanie właściwie zakończyło odprawę.
Po południu na dwie godziny przed meczem drużyna wyjechała na stadion. Na miejscu krótki spacer po płycie boiska, zajęcie szatni, ostatnie uwagi trenera i rozgrzewka, która w zasadzie musiała się sprowadzać jedynie do rozciągnięcia mięśni i stawów ponieważ obie drużyny znalazły sobie tylko po małym kawałku zacienionego miejsca poza boiskiem. Cały plac gry tonął w popołudniowym upale. Punktualnie na 6 minut przed 16 obie dużyny pojawiły się na murawie boiska przy dźwiękach hymnu Women's Champions Leaque. Po kolejnych 110 minutach było już po wszystkim i powoli odpłynęły emocje. Była pora na drogę powrotną do Raciborza.

Tym razem przepadła szansa gry w 1/8 finału Ligi Mistrzyń. Przed drużyną rok czekania na kolejną szansę. Ważne, że już dziś sztab szkoleniowy zastanawia się jak się do tego odpowiednio przygotować, aby w przyszłości nie marnować takich szans. Pomimo ostatecznej porażki w dwumeczu i tak zwycięstwo w Austrii dało Polsce kolejne punkty w kobiecym rankingu UEFA. Punkty te wykorzysta przyszłoroczny Mistrz Polski i oby była nim raciborska drużyna RTP Unia.

PiK