Siemens przejął raciborski zakład elektrod węglowych

W 1898 roku bracia Hardmuth wycofali się z zakładów, które przyjęły nową nazwę Planiawerke – AG für Kohlenfabrikation (Zakłady Płonia SA. Wyrobów Węglowych). W 1912 roku znaczną część udziałów nabyła berlińska firma Rütgers, dysponująca także udziałami w AEG – Allgemeine Elektrizitäts-Gesellschaft (Powszechna spółka elektryczna). W 1916 roku połączono raciborskie i berlińskie zakłady Rütgersa (Rütgerswerke). Fabryka na Płoni stała się oddziałem firmy berlińskiej jako Rütgerswerke AG. Abteilung Planiawerke (Zakłady Rütgersa SA. Oddział Płonia). Dla potrzeb przemysłu stalowego, aluminiowego i karbidowego zaczęto produkować anody, co spowodowało konieczność powiększenia fabryki i stanu załogi. Czarna buda zajmowała w latach 20. XX wieku 18 hektarów powierzchni i zatrudniała ponad 2000 osób.

1 kwietnia 1928 roku nastąpiły zmiany w berlińskiej firmie Rütgers, przejętej przez koncern Siemensa. W związku z tym raciborski zakład przyjął nazwę Siemens-Planiawerke AG für Kohlefabrikate (Zakłady Siemens-Płonia SA. wyrobów węglowych). Prezesem rady nadzorczej został dr h. c. Carl-Friedrich von Siemens (1872–1941), syn znakomitego wynalazcy i skutecznego przedsiębiorcy Wernera von Siemensa (1816–1892), założyciela zakładów Siemens & Halske. Produkowano wyroby węglowe najwyższej jakości dla potrzeb przemysłu elektrotechnicznego i chemicznego, o wielkości jednostkowej od 1 g do kilku ton. Duża część wyrobów była eksportowana, także do krajów zamorskich. Nadanie zakładom renomowanej nazwy Siemens przyczyniło się do tego, że kiedy w latach 1936–1937 zmieniano nazwy miejscowości o brzmieniu słowiańskim, Płonia, chociaż już od 1910 roku włączona do miasta Raciborza, otrzymała nazwę Ratibor-Siemens (Racibórz-Siemens). 

Paweł Newerla, Z dziejów Raciborza i jego dzielnic, 2008