Dziennikarstwo moimi oczami

DZIENNIKARSTWO MOIMI

OCZAMI

             A jak zaczęła się moja przygoda z dziennikarstwem? W sumie bardzo niewinnie. Właściwie zawsze lubiłam pisać wywiady i inne formy wypowiedzi, a do pracy w radiu zachęciła mnie moja koleżanka. Prawdę powiedziawszy musiała mnie dosyć długo namawiać żebym się zgodziła, ale teraz tego nie żałuje. Nie należę do osób, które lubią dużo mówić, więc takie dodatkowe zajęcie wymaga ode mnie sensownego słowotoku. Przynajmniej w niektórych sytuacjach. Wydaje mi się, że dodatkowo chcąc nie chcąc musiałam nauczyć się lepiej organizować swój czas, ponieważ czasem zdarza się, że przypadkiem zasiedzę się w radiu, a obowiązków domowych i lekcji nikt przecież za mnie nie zrobi.

            Dziennikarstwo zawsze kojarzyło mi się z czymś łatwym, banalnym i przyjemnym. Okazało się jednak, że to nie jest nic prostego. Dodatkowo przekonałam się, że dziennikarstwo nie polega tylko na tym, aby pisać na konkretny, dany temat, który ktoś ci narzuci. Tak na prawdę muszę sama gonić za sensacją i nikt nie poda mi na talerzu gotowych informacji. Na niektóre tematy jest bardzo trudno znaleźć jakieś informacje, a przecież materiał trzeba zrobić. Praca nad jednym punktem jest bardzo czasochłonna. Zdałam sobie z tego sprawę dopiero wtedy, gdy sama zaczęłam przygotowywać jakieś prace. Na początku wydawało mi się, że to jest banał i zrobienie czegokolwiek zajmuje maksymalnie godzinę. Okazało się, iż nad niektórymi artykułami trzeba spędzić kilka godzin. Jednak redagowanie tekstów czy obróbka pewnych rzeczy jest bardzo ciekawa. Najgorsze jest, gdy czasem po prostu nie mam natchnienia do pisania żadnych tekstów i tracę czas patrząc się w ekran, aż w końcu coś wymyśle. Podoba mi się jednak to, że w każdej sytuacji mogę wyrazić własne zdanie w taki sposób, jaki mi się najbardziej podoba.

           W redakcji zawsze panuje miła atmosfera. Właściwie w każdej chwili mogę zapytać się każdego o pomoc, a wiem, że na pewno mi pomoże i da jakąś cenną wskazówkę. Są takie dni, w których wszyscy są bardzo zabiegani. Często praca wrze pełną parą. Jednak pomimo nawału zajęć każdy jest uśmiechnięty i pełny zapału do pracy. Na tym chyba właśnie polega praca dziennikarza, aby zawsze starać się być sympatycznym dla innych. Dużo osób pracuje także poza naszą redakcja, w terenie. Dlatego też nie wszystkich znam i tak naprawdę wciąż poznaje nowe osoby. Wielu członków redakcyjnej kadry spotykam bardzo rzadko, ponieważ często zdarza się, iż mijamy się w drodze. Sama też czasem mam do przygotowania materiał, który wymaga ode mnie „biegania” po mieście i rozmawiania z przypadkowymi ludźmi pytając ich o zdanie na jakiś temat. Albo, gdy chce przeprowadzić z kimś wywiad. To jest naprawdę ciekawe. Właściwie wciąż stykam się z nowymi ludźmi i wciąż dzieje się coś ciekawego!

            Nie wiem czy w przyszłości chciałabym zostać dziennikarką tak na poważnie i zajmować się tylko tym. Oprócz pisania i spraw związanych z radiem mam też inne pasje, które traktuje tak samo poważnie. Teraz są one moim hobby i lubię je robić, ale nie jestem pewna czy z którąkolwiek zwiąże swoją przyszłość. O ile znam siebie pewnie wymyślę i tak coś innego, coś nowego. Poza tym zdaje sobie sprawę z tego, że aby związać się z dziennikarstwem trzeba mieć dużą siłę przebicia, a ja chyba zwyczajnie jestem leniwa i czasem nie chce mi się do niektórych rzeczy pchać przez drzwi i przez okna. Aczkolwiek nie wykluczam tego. Chyba najbardziej widziałabym siebie, jako redaktorkę tekstów lub może, jako fotograf? Albo hm... sama nie wiem. Może po prostu chciałabym robić to samo, czym się teraz zajmuję tylko, że bardziej poważnie i na trochę innych warunkach? Czas sam pokaże.

                                                                                              Sandra Kreis